Kamis, 24 Januari 2013

Silalatu Gunung Salak


1.Tepung  jeung Ki Mas Tanu

WEWENGKON Bogor, 1600-an.
Basa Sanaya anjog ka sisi walungan, wanci geus ngagayuh ka magrib.
Kaayaan geus kacida medemna, bubuhan di palebah dinya mah harieum ku kakayon. Padahal mun mireungeuh ka luhur ngaliwatan sela-sela dangdaunan, saenyana langit teh tacan poek-poek teuing.
Ret Sanaya ka palebah walungan. Caina ombak-ombakan anca. Bangun¬na teh teu pati jero, ngan palebah dasarna tangtu loba batu cadas anu taringgul seukeut.
Sanaya ngahuleng sakedapan bari angger neuteup beungeut cai.
"Emh, mun aing kukucuprakan kitu bae, meureun ieu calana komprang teh geus baseuh deui bae. Mangkaning ieu tempat teh hawana mani kacida tiisna ..." cenah ngagerendeng sorangan.
Ku manehna diukur ku wangwangan. Ceuk itunganana, rubakna eta walungan teh moal leuwih ti lima deupa ( mun ceuk ukuran ayeuna mah sadeupa teh kurang leuwih 1,698 meter).
"Ke, ke, ke ... Tapi lamun ku aing diajlengan, kahontal moal kitu, nya?" Sanaya geus ngahuleng deui bae. Ras eta jajaka teh inget ka guruna di Lemahputih wewengkon Karat¬uan Talaga. Guruna anu nelahna Ki Santa dua taun ka tukang kungsi ngalatih dirina malar bisa ngajleng jauh.
"Sok etah ajlengan Walungan Cilanjung teh!" ceuk Ki Santa harita.
"Ajlengan? Leuh rubak kacida eta walungan teh. Boa kami tikose¬wad, Aki ..." walon Sanaya.
"Lamun keukeuh teu gableg kaludeung, nepi ka buluan belut oge sia mah moal boga pangabisa, Sanaya. Hayoh ajlengan siah!" Ki Santa sesentak semu keuheul ka muridna bari panon beureum bubuncelikan. Kumisna anu cokrom bodas jeung janggotna anu rambay nepi kana harigu teh katembong oyag-oyagan kabawakeun ku eundeurna sora.
Diomongan kitu Sanaya mah anggur ngahuleng. Sakeudeung panonna anu ngenclang herang kawas sorot panon heulang teh neuteup seukeut ka guruna.
"Hayoh siah, rek ngajleng atawa moal?" Ki Santa geus ngagerem deui bae. Malah ayeuna mah leungeunna make jeung ngajewang dahan selong anu ngaroyom ka sisi cai. Peletak! Peletak! Ukur sakali ngajewang, dahan selong anu sagede pigeulang kolot teh ngabeletak potong. Eta popotongan dahan selong teh diamang-amang kawas rek dipake neunggeul bobokong Sanaya.
"Ampun Aki!" Sanaya undur bari ngagorowok semu muringis.
Ngan ku sabab ku guruna hantem disingsieunan rek dibabuk bobokongna, atuh daek teu daek Sanaya ngaheumbatkeun tanaga. Lain tanaga satanaga-tanagana tapi tanaga anu dibarengan ku elmu Peucang Mesat.
 Ceuk Ki Santa guruna, saliwat mah peucang teh siga sato anu letoy taya kahayang. Mun leumpang ngalenghoy jeung rundag-randeg bangun asa-asa loba kasieun. Teu kaop aya sora anu ngagorobas dina rungkun, peucang mah sok ngejat bangun reuwas jeung kasima. Tapi sakalina peucang lumpat, tarikna lir jamparing anu mesat tina gondewa.
Tah, elmu Peucang Mesat anu diciptakeun ku Ki Guru Santa oge mangrupa elmu lumpat anu niron-niron paripolah peucang.
"Pangabisa sato mah teu dibarengan ku akal deuleu. Sagalana ukur dipigawe ku dumasar kana naluri. Sabalikna, manusa mah kapan leubeut ku akal. Jadi saupama urang salaku manusa sanggup ngahijikeun akal jeung naluri, piraku pangabisa urang teu bisa ngaleu¬wihan sato?" ceuk Ki Santa mapagahan."Hayoh siah ngajleng!" omong Ki Santa bari ngamang-ngamang popotongan dahan selong deui.
Ari ku hantem dipaksa mah, Sanaya teu burung ngajleng. Hiji ...Dua ... Tilu .... Heup! Gajleng Sanaya ngajleng. Ngajlengna bari museurkeun tanaga tina pingping kana bitis, turun kana indung suku anu ditotolkeun semu jengke kana tungtung batu anu rada nonjol.
Gorobas, gajleng! Gajleng!
Sanaya tepi ka peuntas Walungan Cilanjung bari teu sakara-kara.
Sanaya atoh. Genep bulan latihan meuntasan walungan Cilanjung, kakara ayeuna bisa meuntas bari teu tikerebek. Padahal samemehna mah, meusmeus tigujubar, meusmeus tigujubar, sababaraha kali awakna rancucut ku cai.
Inget kana pangalaman dua taun nu kaliwat bieu, Sanaya seuri mesem. Enya harita teh geus bisa ngajlengan walungan. Tapi asana, da Walungan Cilanjung mah henteu rubak kawas walungan anu ieu. Katambah-tambah, basa ngalatih elmu Peucang Mesat meuntasan Walungan Cilanjung mah, aya ambahan keur ngawahan. Ari walungan  nu ayeuna, di sapanjang sisi-sisi walungan teh mani rembet ku kakayon sabangsaning eurih jeung saliara. Malah mah tutuwuhan cucuk-cucukan oge mani bala di ditu di dieu. Atuh beh anggangna ti eta, dahan kareumbi jeung carik angin mani kekep, sasat ngahalangan manehna mun hayang ngajleng meuntasan eta walungan.........(hanca)

Parantos medal bukuna tiasa di pesen langsung kana FB Aan Merdeka Permana

Tidak ada komentar:

Posting Komentar